In Boxtel schijnt inmiddels echt sprake te zijn van een politiestaat. Daar rennen agenten zonder zich te legitimeren of aan te geven waarom zij iets doen, gewoon naar willekeur woningen binnen, klimmen over schuttingen en arresteren de aanwezigen. Fietsers op straat worden eveneens naar willekeur aangehouden en bedreigd als zij vragen waarom zij worden aangehouden. Dat schijnt daar overigens ook al voor de Corona pandemie normaal te zijn geweest. Maar met de Corona pandemie zijn letterlijk alle remmen los. Alle wetgeving ter bescherming van de burgers is daar kennelijk al enige tijd geleden onder de bus gegooid.
Een moeder in Boxtel schreef mij het volgende:

‘Onverwachts staat de politie binnen in mijn keuken. Terwijl mijn zoon achter op het erf een sigaret zit te roken. De politie zegt niets tegen mijn zoon, maar loopt gewoon door naar de achterdeur, pakken de klink vast en zonder te kloppen stapt de politie mijn keuken binnen. Ze hebben zich niet voorgesteld of gelegitimeerd. Mijn zoon zit dan nog op de bank buiten. Er is niet eens aangebeld, want ik zit op dat moment boven een boek te lezen en heb niet gehoord dat zij hebben aangebeld o.i.d. Langs mijn woning is een grote poort die op slot is. De politie is dus gewoon over de dichte poort geklommen om zo via de achterkant in het huis te komen. Als je vervolgens vraagt waarom zij zijn binnengekomen en wie zij precies zijn, krijg je een grote mond en wordt er gedreigd dat ze je meenemen naar het politiebureau. Ze gedragen zich alsof zij thuis zijn en jij moet gewoon je mond houden. Ik hoor uit mijn buurt dat dit vaker gebeurd. De politie is hier volledig losgeslagen.’

Wat gebeurt hier nu eigenlijk allemaal?

Totaal falen Openbaar Ministerie in Brabant:

Volgens het Nederlandse strafrecht leidt de officier van justitie het strafrechtelijke onderzoek en staan in het Wetboek van Strafvordering de spelregels waaraan daarbij moet worden voldaan. De politie voert daarbij de opgedragen taken uit en handhaaft de wet. De dagelijkse praktijk laat de laatste jaren echter zien dat de politie de rol van de officier van justitie volledig heeft ondergraven, lees overgenomen. De politie levert uiteindelijk een door hen zelf samengesteld strafdossier aan bij het OM, waarop de officier van justitie de zaak bij de rechtbank aanbrengt. Dan nemen de zogenaamde ‘ketenpartners’ het over. Rechter/officier/advocaat.

Rol officier van justitie volkomen ondermijnd:

Daar waar het Openbaar Ministerie gebonden is aan budgetten, tijdregistratie, managers met statistieken en aanhoudende bezuinigingen, blijkt in de praktijk dat de politie daar geen enkel probleem mee heeft. Je ziet als advocaat in de grotere strafzaken (tactische) rechercheurs en andere politiefunctionarissen gewoon alle zittingsdagen in de rechtbank bijwonen en ondertussen de (zitting/zaaks)officier(en) van justitie aansturen met informatie op detail, waar hij/zij volstrekt geen idee van heeft.

Rol advocaat eveneens volkomen ondergraven:

Daarnaast heb je de advocatuur, die vaak simpelweg onderzoekswensen voor de verdediging van een verdachte wordt onthouden. Tel daarbij op dat er een beperkt aantal uren per zaak wordt verstrekt voor een strafzaak als de Staat der Nederlanden betaalt en je ziet het lijk al drijven. En als er al (een beetje) onderzoek mag worden gedaan, of de rechter geeft uiteindelijk opdracht, dan zit wederom de politie aan de knoppen van het controlepaneel.
Ook financieel blijkt de politie dus geen enkele beperking te hebben. Er worden net zo makkelijk nog even parallelle onderzoeken opgestart en aanvullende (uiteraard negatieve) processen-verbaal opgesteld en aan het strafdossier toegevoegd.

Fred Teeven gaf het in 2017 al goed aan. Hij wordt daarbij gesteund door onze Hoge Raad.

“Als je aan een advocaat niet al te veel tijd geeft om aan een verdachte te besteden, dan wordt het ook niet zo veel, die verdediging”.

Rechterlijke macht:

Dan resteert de Rechterlijke macht. De hoeder van onze rechtsstaat! Zij zouden kunnen ingrijpen door ambtshalve nader onderzoek te gelasten. Maar de praktijk laat zien dat ook zij worden geplaagd door budgetten en managers die statistieken moeten produceren en in een keurslijf zijn gedwongen. De aanhouding van een strafzaak om nader onderzoek naar de waarheid te doen, kost namelijk voor de rechtbank en hof geld. Voor iedere strafzaak, enkelvoudig of meervoudig, krijgt men een bepaald vast bedrag. Dus liever geen onderzoek voor de verdediging! De zaak staat tenslotte al op papier en oom agent liegt toch niet? Die ‘wetsfictie’ eist inmiddels zijn tol.

Tijdens een verhoor door de politie in Rotterdam kreeg een verdachte onderstaande te horen en kwam het pas boven water toen de opnames van dat verhoor werden uitgewerkt:

‘Verbalisant: Wij doen natuurlijk aan een onderzoek. Binnen een onderzoek doen we aan waarheidsvinding… Ehm… wij kunnen natuurlijk ook een bepaalde richting op gaan, wat niet echt waarheid hoeft te zijn’.

Even goed lezen wat daar wordt gezegd tegen iemand die al dagen opgesloten zit als verdachte en stelselmatig wordt vergeten met eten!

De rechtbank Rotterdam deed er vervolgens niets mee, want dan had de zaak wederom moeten worden aangehouden.

U bent geïnformeerd (en gewaarschuwd)!

Hein Dudink/Advocaat